Inuman na naman kaninang umaga after shift. Hindi ko alam kung bakit nasasama ako sa mga ganito, hindi ako manginginom… yeah right! Apat lang kaming tumatagay, saling kitkit yung isa… madaya… tsk! Pero hindi ako nalasing, inantok lang kasi wala pa kong tulog. Mula ngayon, uuwi na lang ako mag-isa. (as if)
Siguro dala ng alcohol o/at ng third eye ng isa samin, napunta ang usapan sa pinakagasgas na topic sa buong buhay ko: religion. Ayoko nang magcomment. Natigil lang bigla ang usapan nung lumabas na si mela (yung may third eye) kasi masyado na daw malakas at ‘troubled’ yung spirit na lumapit samin. Tatlo daw yung spirits sa room, yung pangatlo dumating lang dahil sa debate. Itim daw yung spirit, 4 kaming nakaitim. Sabi na nga ba ispirito nako! Hehehe
Anyway, perfect! Sa wakas uuwi na kami! Sa dyip, pinag-uusapan namin yung pangyayari. Namiss ko tuloy ang BB na hindi ko mapasok… sheesh!
Pero bago ako mamatay sa boredom sa work (na nalate ako for the first time in ages) binigyan ako ni hani ng online puzzle. Nasa level 11 na ko. Malapit ng matapos ang shift. Wala lang.
(at dahil sa wala parin akong magawa…)
…
Daylight fades
To mist gatherng
In your eyes.
Remember, I told you
It’s okay to cry.
Forever fades
To yet another day
To a silent interlude
Of twinkling stars
Defying the heavy clouds
Of the sky’s misery.
‘it would pass’ you’d laugh and say.
But your voice is a memory
Your laughter, music
I am desperate to hear.
Listen to the wind sigh.
Watch intently
those softly falling crystals
Shatter into a million more
In your closed windows.
Catch those raindrops, dearest.
I’m crying with you.
No comments:
Post a Comment